Wednesday, June 19, 2013

The Butterfly Effect

Προσπαθώ να γεμίσω τις ώρες μου για να μη σκέφτομαι. Αν μπορούσα να απασχολούμαι ακόμη και τα λεπτά μέχρι να με πάρει ο ύπνος κάθε νύχτα, θα ήταν ευχής έργο! Δε γίνεται και εγώ σαν άλλη ωραία κοιμωμένη (λέμε τώρα) να πέσω σε βαθύ ύπνο και να ξυπνήσω μετά από καιρό; Ούτε πρίγκιπα ζητώ να με ξυπνήσει ούτε τίποτε, ας με ξυπνήσει και ο Ματσάκης που λέει ο λόγος …. οϊ οϊ εν να το ξανασκεφτώ τούτο.

Εμιζιέρασα. Εγώ η άλλοτε ευγενική σε σημείο αηδίας, είμαι σε φάση μεν μου μιλήσεις διότι θα πάρω και θ άψω αυτόματα. Προχτές επηα σ ένα κατάστημα και η φτωχή η πωλήτρια πρέπει να μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που με ρώτησε «Θέλετε κάποια βοήθεια;» Η φίλη που με συνόδευε (ας την πούμε Μαρίκκα) εφίρτηκε που το γέλιο διότι εσυνήθισε τη νέα ψυχολογική μου διάθεση και δέχτηκε ότι τα αίτια έννεν του χερκού μου. Η Μαρίκκα και οι άνθρωποι μου, υπομένουν με και όσο απομακρύνομαι τόσο έρκουνται κοντά μου. Τούτο θα πει αληθινή αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον.

Άσε που κάποιες μέρες νιώθω πως έχω placebo effect. Είμαι μες την τρελή χαρά άνευ λόγου και αιτίας και αρέσκει μου διότι εν μου γγίζει τίποτε. Ως τη νύχτα πέφτω πάλε. Τώρα που τα γράφω φαίνεται μου ότι ο παρέας με το δασύτριχο στήθος εν είχε πέσει έξω τελικά για το ζουρλομανδία.

Eσκέφτηκα ότι θέλω διάλειμμα, να πιάσω τα ππουρτού μου και να φύω για λίγο. Ύστερα είπα ότι η λύση πρέπει να έρθει από την καθημερινότητά μου και την επαφή με ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να συνυπάρχω αβίαστα. Οπότε ρε τι blog εξεκίνησα, τι γυμναστήριο, τι έριξα το στη δουλειά, τι επόλληνα τα έξω μου. Το κακό είναι ότι το μυαλό δουλεύει παράλληλα και πάλι σκέφτεται.

Σκέφτομαι επίσης να μάθω κανένα μουσικό όργανό ή να φρεσκάρω κανένα από τα παλιά.  Άραγε να μάθω μπαγλαμά και να ενταχθώ σε καμιά κομπανία; Να μάθω drums και να παίζω σε γάμους στον Τρίκκη; Να γράψω καψουροτράγουδα και να τα ανεβάσω στο youtube ώσπου να με ανακαλύψει κανένας όπως τον Παντελίδη;  Ή να το ρίξω στην κόκα και να με συνάουν και εμένα από την πίστα κάθε νύχτα όπως την Πάολα;

Είπα ότι πρέπει να αρχίσω να κάμνω σχέδια και για το καλοκαίρι. Πάντα ενθουσιάζαν με τα καλοκαιρινά ταξίδια και με κρατούσαν σε εγρήγορση για μήνες. Φέτος τίποτε. Λίγο η οικονομική κατάσταση που σε κάνει να νιώθεις ότι τούτα εν λεπτομέρειες, λίγο η βαρεμάρα και λίγο η πρόσφατη αλλαγή της ρουτίνας μου. Θα ήθελα να ‘ρτει κάποιος να μου πει, έτα ούλλα έτοιμα, εν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτε. Ήβρα σου διακοπές ωραίες και οικονομικές όπως τις θέλεις, δίπλα στη θάλασσα να κολυμπάς όλη μέρα και με μια δόση περιπέτειας. Επρόβλεψα για όλα, πως θα πας, πως θα έρτεις και τι θα κάμνεις κάθε μέρα. Ένα πλάσμα ν’ αφεθώ στα χέρκα του και σίκκι με, έχει; 


4 comments:

  1. ΘΑ έχει εκεί που δεν θα το περιμένεις :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Για αρχή θα προσλάβω ένα ταξιδιωτικό πράκτορα!

      Η επισήμως ανακηρυγμένη ψυχολόγος σου :P

      Delete
    2. Εγω ΔΕΝ περιμένω κάποιον μπας τζαι συμβεί το "Θα ερτει κάποιος τζαμέ που δεν το περιμένεις" αλλα εχει τοσα χρονια τζαι εν εσυνέβηκεν...αλλα οne can only hope...

      Delete
    3. We must accept finite disappointment but never lose infinite hope?

      Delete