Θάλασσα μάνα αλμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα

Είχε καιρό να τα πούμε οι δυο μας και μου έλειψες. Στο δρόμο ξεχάστηκα στις σκέψεις μου και στη μουσική υπόκρουση. Στριφογύρισα με αγωνία το κεφάλι δεξιά αριστερά για να βεβαιωθώ ότι η αφηρημάδα μου δε με οδήγησε μέχρι την πέτρα του Ρωμιού! Ευτυχώς το υποσυνείδητό GPS μου με είχε κατευθύνει σωστά, αφού το μυαλό ήταν εδώ και ώρα αλλού. 

Κάθισα πάνω στα βοτσαλάκια απέναντί σου και ενώ στα headphones έπαιζε ο Stan, εγώ επέλεξα να σου σιγοτραγουδήσω με νόημα Πλιάτσικα «κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζαααα, θα ξαναέβαφα γαλάζιαααα τη θάλασσα». Δίπλα, ένας τύπος με ξεκούμπωτο χαβανέζικο πουκάμισο και ένα αβυσσαλέο δασύτριχο στήθος να ξεπροβάλλει στη μέση, ξαφνιάστηκε από την αφιέρωσή μου και με κοίταξε με ύφος «μήπως αντί για μαγιό θα έπρεπε να φοράς ζουρλομανδία;». Η παιγνιδιάρική μου διάθεση με οδήγησε να τον κοιτάξω πίσω με ύφος «σε είδα πως κοίταζεις τις κοπέλες, μήπως αντί για εδώ θα έπρεπε να βρίσκεσαι στο crazy horse;». Deep Blue Sea: 1 – Δασύτριχο Στήθος: 1!

Βούτηξα στα βαθιά νερά σου και αφέθηκα στο χάδι σου σαν άψυχο σώμα που κάποια στιγμή θα το ξεβράσει η θάλασσα στην αμμουδιά. Με το πρόσωπο βυθισμένο στο υγρό γαλάζιο ... το κορμί να επιπλέει στην επιφάνεια ... τα χέρια ανοικτά ... τον ήλιο να με χτυπάει στην πλάτη ... και τον παλμό των κυμάτων σου να με παρασέρνει ρυθμικά και ανέμελα ….

Σου μίλησα για όλα και συ με άκουσες, χωρίς να με κρίνεις. Πήρες όλες μου τις ανησυχίες και τα αμέτρητα γιατί μου και τα ταξίδεψες για λίγο μακριά, εκεί όπου δε θα μπορούσαν να με αγγίζουν άλλο. Δε βρήκες απαντήσεις να μου δώσεις, μα η αλμύρα σου ξέπλυνε τις σκέψεις μου και η ομορφιά σου γαλήνεψε τα πληγωμένα συναισθήματά μου.

Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Βουτάω πίσω στην πεζή πραγματικότητα της ξηράς. Εις το επανιδείν σου λέω και κλείνω το μάτι στον τύπο δίπλα που τώρα με κοιτάζει με ενθουσιασμό, χαϊδεύοντας με νόημα το τριχωτό μέρος ανάμεσα στο ανοικτό πουκάμισο! Deep Blue Sea: 2 – Δασύτριχο Στήθος: 1!

Παίρνω το δρόμο της επιστροφής, μου λείπεις ήδη…