Παντελίδης αλά Σέρβικα

Επειδή μου έχει κάνει εντύπωση, θα πω κι αυτό το άσχετο! Πληροφορήθηκα από διάφορες ιστοσελίδες ότι η φήμη του Παντελίδη (ναι του Παντελή) ξεπέρασε τα σύνορα. Το «Δεν ταιριάζετε σου λέω» έχει μεταφραστεί στα σέρβικα και σύμφωνα πάντα με τα sites, έχει χτυπήσει και Νο1 στα charts. Το αξιοσημείωτο για μένα δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός ότι αν δεις το φιλμάκι του τραγουδιού, εύκολα καταλαβαίνεις ότι οι στίχοι της σέρβικης εκτέλεσης δεν έχουν εμπνευστεί καθόλου από τους στίχους χωρισμού και πόνου του Παντελίδη. Δεν λέω, η μουσική του τραγουδιού έχει το νταχτιριντή της και δεν είναι ακριβώς για κόψιμο φλέβας, αλλά άμα το έχεις συνδέσει με καψούρα, πόνο και μια δόση ειρωνείας σου κάνει αίσθηση. Δείτε και θα καταλάβετε τι εννοώ:

Με βάση το φιλμάκι, στο μυαλό μου οι στίχοι του σέρβικου πηγαίνουν κάπως έτσι:

Δεν μου φτάνει μια σας λέω
γκομενάκι εγώ μοιραίο

κι άλλος άντρας δε χωράει στο χαρέμι αυτό

Κι αν ζεσταίνεσαι μωρό μου

για κουνήσου στο ρυθμό μου

βόλεϊ στην παραλία με μαγιό καυτό

The Butterfly Effect

Προσπαθώ να γεμίσω τις ώρες μου για να μη σκέφτομαι. Αν μπορούσα να απασχολούμαι ακόμη και τα λεπτά μέχρι να με πάρει ο ύπνος κάθε νύχτα, θα ήταν ευχής έργο! Δε γίνεται και εγώ σαν άλλη ωραία κοιμωμένη (λέμε τώρα) να πέσω σε βαθύ ύπνο και να ξυπνήσω μετά από καιρό; Ούτε πρίγκιπα ζητώ να με ξυπνήσει ούτε τίποτε, ας με ξυπνήσει και ο Ματσάκης που λέει ο λόγος …. οϊ οϊ εν να το ξανασκεφτώ τούτο.

Εμιζιέρασα. Εγώ η άλλοτε ευγενική σε σημείο αηδίας, είμαι σε φάση μεν μου μιλήσεις διότι θα πάρω και θ άψω αυτόματα. Προχτές επηα σ ένα κατάστημα και η φτωχή η πωλήτρια πρέπει να μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που με ρώτησε «Θέλετε κάποια βοήθεια;» Η φίλη που με συνόδευε (ας την πούμε Μαρίκκα) εφίρτηκε που το γέλιο διότι εσυνήθισε τη νέα ψυχολογική μου διάθεση και δέχτηκε ότι τα αίτια έννεν του χερκού μου. Η Μαρίκκα και οι άνθρωποι μου, υπομένουν με και όσο απομακρύνομαι τόσο έρκουνται κοντά μου. Τούτο θα πει αληθινή αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον.

Άσε που κάποιες μέρες νιώθω πως έχω placebo effect. Είμαι μες την τρελή χαρά άνευ λόγου και αιτίας και αρέσκει μου διότι εν μου γγίζει τίποτε. Ως τη νύχτα πέφτω πάλε. Τώρα που τα γράφω φαίνεται μου ότι ο παρέας με το δασύτριχο στήθος εν είχε πέσει έξω τελικά για το ζουρλομανδία.

Eσκέφτηκα ότι θέλω διάλειμμα, να πιάσω τα ππουρτού μου και να φύω για λίγο. Ύστερα είπα ότι η λύση πρέπει να έρθει από την καθημερινότητά μου και την επαφή με ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να συνυπάρχω αβίαστα. Οπότε ρε τι blog εξεκίνησα, τι γυμναστήριο, τι έριξα το στη δουλειά, τι επόλληνα τα έξω μου. Το κακό είναι ότι το μυαλό δουλεύει παράλληλα και πάλι σκέφτεται.

Σκέφτομαι επίσης να μάθω κανένα μουσικό όργανό ή να φρεσκάρω κανένα από τα παλιά.  Άραγε να μάθω μπαγλαμά και να ενταχθώ σε καμιά κομπανία; Να μάθω drums και να παίζω σε γάμους στον Τρίκκη; Να γράψω καψουροτράγουδα και να τα ανεβάσω στο youtube ώσπου να με ανακαλύψει κανένας όπως τον Παντελίδη;  Ή να το ρίξω στην κόκα και να με συνάουν και εμένα από την πίστα κάθε νύχτα όπως την Πάολα;

Είπα ότι πρέπει να αρχίσω να κάμνω σχέδια και για το καλοκαίρι. Πάντα ενθουσιάζαν με τα καλοκαιρινά ταξίδια και με κρατούσαν σε εγρήγορση για μήνες. Φέτος τίποτε. Λίγο η οικονομική κατάσταση που σε κάνει να νιώθεις ότι τούτα εν λεπτομέρειες, λίγο η βαρεμάρα και λίγο η πρόσφατη αλλαγή της ρουτίνας μου. Θα ήθελα να ‘ρτει κάποιος να μου πει, έτα ούλλα έτοιμα, εν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτε. Ήβρα σου διακοπές ωραίες και οικονομικές όπως τις θέλεις, δίπλα στη θάλασσα να κολυμπάς όλη μέρα και με μια δόση περιπέτειας. Επρόβλεψα για όλα, πως θα πας, πως θα έρτεις και τι θα κάμνεις κάθε μέρα. Ένα πλάσμα ν’ αφεθώ στα χέρκα του και σίκκι με, έχει; 

Θάλασσα μάνα αλμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα

Είχε καιρό να τα πούμε οι δυο μας και μου έλειψες. Στο δρόμο ξεχάστηκα στις σκέψεις μου και στη μουσική υπόκρουση. Στριφογύρισα με αγωνία το κεφάλι δεξιά αριστερά για να βεβαιωθώ ότι η αφηρημάδα μου δε με οδήγησε μέχρι την πέτρα του Ρωμιού! Ευτυχώς το υποσυνείδητό GPS μου με είχε κατευθύνει σωστά, αφού το μυαλό ήταν εδώ και ώρα αλλού. 

Κάθισα πάνω στα βοτσαλάκια απέναντί σου και ενώ στα headphones έπαιζε ο Stan, εγώ επέλεξα να σου σιγοτραγουδήσω με νόημα Πλιάτσικα «κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζαααα, θα ξαναέβαφα γαλάζιαααα τη θάλασσα». Δίπλα, ένας τύπος με ξεκούμπωτο χαβανέζικο πουκάμισο και ένα αβυσσαλέο δασύτριχο στήθος να ξεπροβάλλει στη μέση, ξαφνιάστηκε από την αφιέρωσή μου και με κοίταξε με ύφος «μήπως αντί για μαγιό θα έπρεπε να φοράς ζουρλομανδία;». Η παιγνιδιάρική μου διάθεση με οδήγησε να τον κοιτάξω πίσω με ύφος «σε είδα πως κοίταζεις τις κοπέλες, μήπως αντί για εδώ θα έπρεπε να βρίσκεσαι στο crazy horse;». Deep Blue Sea: 1 – Δασύτριχο Στήθος: 1!

Βούτηξα στα βαθιά νερά σου και αφέθηκα στο χάδι σου σαν άψυχο σώμα που κάποια στιγμή θα το ξεβράσει η θάλασσα στην αμμουδιά. Με το πρόσωπο βυθισμένο στο υγρό γαλάζιο ... το κορμί να επιπλέει στην επιφάνεια ... τα χέρια ανοικτά ... τον ήλιο να με χτυπάει στην πλάτη ... και τον παλμό των κυμάτων σου να με παρασέρνει ρυθμικά και ανέμελα ….

Σου μίλησα για όλα και συ με άκουσες, χωρίς να με κρίνεις. Πήρες όλες μου τις ανησυχίες και τα αμέτρητα γιατί μου και τα ταξίδεψες για λίγο μακριά, εκεί όπου δε θα μπορούσαν να με αγγίζουν άλλο. Δε βρήκες απαντήσεις να μου δώσεις, μα η αλμύρα σου ξέπλυνε τις σκέψεις μου και η ομορφιά σου γαλήνεψε τα πληγωμένα συναισθήματά μου.

Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Βουτάω πίσω στην πεζή πραγματικότητα της ξηράς. Εις το επανιδείν σου λέω και κλείνω το μάτι στον τύπο δίπλα που τώρα με κοιτάζει με ενθουσιασμό, χαϊδεύοντας με νόημα το τριχωτό μέρος ανάμεσα στο ανοικτό πουκάμισο! Deep Blue Sea: 2 – Δασύτριχο Στήθος: 1!

Παίρνω το δρόμο της επιστροφής, μου λείπεις ήδη… 

What if ?

Που λες ... ναι σ' εσένα μιλάω, τον μοναδικό μου αναγνώστη, ξέρω ότι υπάρχεις κάπου εκεί έξω! Aν και καλοκαίρι, η φαντασία μου με παρασύρει να σε φαντάζομαι να κάθεσε σταυροπόδι μπροστά στο τζάκι και να περιμένεις με το βλέμμα σου κολλημένο στο δικό μου, την εξιστόρηση της ακόλουθης ιστορίας (one can dream, right?).

Όπως έλεγα λοιπόν ... πριν από κάποιους μήνες, ήμουνα άρρωστη στο σπίτι. Για να περάσει η ώρα έπερνα λίστες από το imdb και έβλεπα τη μια ταινία μετά την άλλη. Ανάμεσά τους και μια ρομαντική κωμωδία της οποίας η ιστορία πήγαινε κάπως έτσι....μια κοπελα που μόλις παντρεύτηκε, στο γάμο της γνώρισε την ανθοπώλη που της έκανε τη διακόσμηση, ένιωσε ένα ανεξήγητο συναίσθημα γι αυτήν και άρχισε να διερωτάται για τη σεξουαλικότητά της.

Μη φανταστείς τίποτα, μιλάμε απλώς για μια ευχάριστη και ανάλαφρη ταινία που εξιστορεί τη γνωριμία μεταξύ των δύο γυναικών (straight στην πραγματικότητα) και περιλάμβανει 1-2 άβολα και σύντομα φιλιά μεταξύ τους, τα οποία μέσα στη ροή του έργου δε σου κάνουν και τόση αίσθηση. Σε κάθε περίπτωση και αν σου αρέσουν οι ρομαντικούρες, προτείνω να το δεις. «Imagine me & you» λέγεται. Ιf you don’t wanna take my word for it, take imdb’s word!

Όταν τελείωσε η ταινία διερωτήθηκα ... «άραγε εν λογικό να μου άρεσε τόσο;». Σιγά λέω, αφού μου αρέσουν οι ρομαντικές κωμωδίες. Ποτζί ποδά κατέληξα να κάνω search στο google και ανάμεσα στα πολλά βρήκα κι ένα άρθρο από μια gay κοπέλα που έγραφε ότι αυτό το έργο ήταν η αφορμή για να ανακαλύψει τη σεξουαλικότητά της! Οπά λέω!!!!!….και τότε το μυαλό μου άρχισε να τρέχει σε στιγμές του παρελθόντος τις οποίες θα μπορούσα να συνδέσω με το πιο πάνω και αντίστοιχα φάσεις που έτσι ξιστά είχε περάσει από το μυαλό μου το ερώτημα «What if ???» (ναι, ναι κάποτε σκέφτομαι στα αγγλικα!).

Και κάπως έτσι ξεκίνησε πρόσφατα το ταξίδι διερεύνησης της σεξουαλικής μου ταυτότητας. Έτσι, λόγω αδκιασεροσύνης! Ένα ταξίδι το οποίο οφείλω στον εαυτό μου να πραγματοποιήσω ελεύθερο από παρεμβάσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Το γεγονός ότι ξεκίνησα αυτό το ταξίδι, δε θα πρέπει να σε παρασύρει αγαπητέ και μοναδικέ μου αναγνώστη να προδιαγράψεις το αποτέλεσμα ή τον προορισμό. Αν το κάνεις, θα χάσεις τη συνέχεια και ίσως να πέσεις έξω. Αν εσένα σε φοβίζει αυτό το ταξίδι, τότε προτείνω να πίνεις καθημερινά τις βιταμινούλες σου για να μην αρωστήσεις, να γεμίσεις τον ελεύθερο σου χρόνο με δραστηριότητες για να μην αφήσεις τόπο για σκέψεις και ... for God's Sake … αν πρέπει να διακοσμήσεις το γάμο σου με λουλούδια, κάντο μόνος σου, με αυτή την κρίση θα σου έρθει και πιο οικονομικά!

Το πρώτο...

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατέφευγα στο γράψιμο όταν ένιωθα την ανάγκη να εκφράσω ή να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Αντιθέτως, όποτε χρειάστηκε να εκφράστω γραπτώς ήταν επειδή οι περιστάσεις με ‘ανάγκασαν’ και το περιεχόμενο των γραφόμενων μου έβγαινε δύσκολα. Μόνο στην εφηβεία θυμάμαι ότι εν μέσω έντονης ψυχολογικής φόρτισης είχα νιώσει την ανάγκη να γράψω ένα γράμμα, στο οποίο οι εφηβικές ορμόνες είχαν προσφέρει ένα δακρύβρεχτο, συναισθηματικό και εξαιρετικό (για την ηλικία :P) αποτέλεσμα!

Συνήθως σε όλες των περιπτώσεων της οποιασδήποτε ανάγκης να εκφραστώ, η μουσική ήταν αυτή που με συντρόφευε και εξέφραζε μέσα από στίχους και δημιουργίες άλλων τα συναισθήματά μου. Πώς να το κάνουμε, κάποια τραγούδια είναι λες και γράφτηκαν για να περιγράψουν ακριβώς αυτό που νιώθεις ή ακόμα και για να σε εμπνεύσουν να φτάσεις κάπου που ιδανικά θα ήθελες να βρίσκεσαι ήδη.

Παρόλ' αυτά, σήμερα και ως αποτέλεσμα μιας καθαρά στιγμιαίας σκέψης και απόφασης, η εσωτερική μου ανάγκη να εκφραστώ μ' έφερε εδώ.

Deep blue sea…γιατί πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα και γιατί αυτές οι 3 λέξεις με εκφράζουν ως άνθρωπο, προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία. Όχι κατανάγκην με τη στενάχωρη πλευρά που μπορεί να προσδώσει κάποιος βιαστικά. Γιατί η θάλασσα δεν είναι μόνο τρικυμία αλλά και μαγεία, δεν είναι μόνο σκούρο μπλέ αλλά και πρασινογάλανο, δεν είναι μόνο βυθός αλλά και άγρια ομορφιά….εξερεύνηση…. ταξίδι…. 

Ένα ταξίδι του οποίου δεν γνωρίζω τον προορισμό ή τη διάρκεια. Μόνη ευχή μου, οι απολαύσεις της διαδρομής να είναι τόσες ώστε να μου θυμίζουν συνεχώς την αξία και σημασία αυτού του ταξιδιού.